“Yaşamının çok erken çağında, her çocuk “Ben OK (YETERLİ/DEĞERLİ) DEĞİLİM.” sonucuna ulaşır. Anne babası ile ilgili olarak ise “SEN OK’SİN/YETERLİSİN/DEĞERLİSİN.” sonucuna varır. Yaşamı boyunca içinde yaşadığı dünya ve kendisine bir anlam verebilmek için göstereceği çabalardan ilki budur. “BEN OK DEĞİLİM-SEN OK’SİN.” pozisyonu yaşamının en deterministik kararıdır. Kalıcı olarak kayıtlıdır ve yaptığı her şeyi etkileyecektir. Bir karar olduğu için, iyice anlaşıldığı zaman, yeni bir kararla değişebilir.
…
Birçok insan “mutlu bir çocukluk” geçirdiğini ve yaşamlarında BEN OK DEĞİLİM-SEN OK’SİN diye bir şey olmadığını söyler. Kuvvetle inanıyorum ki, “mutlu çocukluk” iddiasının aksine her çocuk bus onuca ulaşır. Öncelikle yaşamın başlangıcına, doğuma ve bebeklik hayatına ait kayıtları hatırlamasak da yine de göz atmak istiyorum.
Bu bağlamda Penfield’in beynin üç işlevi hakkında vardığı sonuçları tekrar edelim:
(1) Kaydetmek, (2) Anımsamak ve (3) Yeniden yaşamak. Her ne kadar yaşamın en erken dönemini anımsamak mümkün değilse de, elimizde yeni doğmuş çocuğun duygusal durumuna dönerek erken dönem yaşantılarını yeniden yaşamanın mümkün olduğuna dair kanıtlar vardır. Kelimeleri kullanamayan “çocukların tepkileri”, duyular, duygular ve belki de belirsiz arkaik düşlemlerdir. Sıkıntı veya rahatlama duygularını ağlayarak veya çeşitli beden hareketleri ile ifade ederler. Kayda alındıkları dönemde sözel eksiklik nedeni ile ifade edilemese de duyuları ve düşlemleri daha sonraki yaşamlarında rüyalarında ortaya çıkar.
….
Bu tür rüya malzemesi erken yaşantılarımızın, ifade edilememekle beraber, kaydedildiğini ve şimdi de tekrar yaşanabildiğini desteklemektedir. Doğum anındaki yaşantıların kaydedildiğine dair bir başka kanıt da geçmişte kazandığımızı elimizde tutmamızdır. Çocuk’un dış uyarana verdiği tepkiler, ilk başlarda içgüdüsel olsa da kısa zamanda koşullu ya da öğrenilmiş (kaydedilmiş) deneyime dönüşür.
Örneğin annesinin ayak seslerini duyduğu zaman oraya bakmayı öğrenir. Eğer tüm deneyim ve duygular kaydedilmişse bugün bazı durumlarda hissettiğimiz orijinal panik, öfke veya korkunun yeniden oynatılması olduğunu anlayabiliriz. Orijinal kayıtların yeniden çalınması olduğunu düşünebiliriz.”
(Yazının devamı Dört Yaşam Pozisyonu-2…)
Thomas A. Harris
BEN OK’İM-SEN OK’SİN
